Share This Article
Në anglisht njihet me termn “Intermittent fasting”, pra agjërim me ndërprerje dhe është një ndër stilet e jetës dhe regjimet ushqimore që është përqafuar mjaft së fundmi në të gjithë botën. Por sa përfitime apo rreziqe ka ky sistem?
ÇFARË ËSHTË INTERMITTENT FASTING?
Intermittent fasting (agjërimi me ndërprerje) është një mënyrë ushqyerjeje ku alternohen periudha agjërimi dhe periudha ushqyerjeje. Nuk përcakton çfarë ha, por kur ha. Qëllimi kryesor është të lejohet trupit të kalojë për disa orë pa ushqim, gjë që nxit procese biologjike si:
• ulja e niveleve të insulinës, që ndihmon djegien e yndyrës;
• stimulimi i riparimit qelizor dhe autofagjisë;
• përmirësimi i metabolizmit dhe i ndjeshmërisë ndaj insulinës.
Format më të zakonshme janë:
16/8 (16 orë agjërim, 8 orë ushqyerje),
5:2 (5 ditë normale, 2 ditë me pak kalori),
agjërimi 24-orësh herë pas here.
Përdoret shpesh për humbje peshe, kontroll të sheqerit në gjak dhe përfitime të mundshme për shëndetin afatgjatë, por nuk është i përshtatshëm për të gjithë dhe duhet bërë me kujdes.
ÇFARË THONË STUDIMET E DERITANISHME?
Premton të përmirësojë biologjinë e trupit pa mundimin e numërimit të kalorive ose uljes së karbohidrateve: thjesht ndryshoni kur hani, jo domosdoshmërisht çfarë hani. Manjatët e teknologjisë betohen për të, yjet e Hollivudit këmbëngulin se i mban në formë. Ish-kryeministri i Britanisë, Rishi Sunak, dikur foli për fillimin e javës së tij me një agjërim 36-orësh.
Deri më tani, shkenca është dukur mbështetëse. Hulumtimet sugjerojnë se zgjatja e agjërimit gjatë natës mund të përmirësojë metabolizmin, të ndihmojë në riparimin qelizor dhe ndoshta edhe të zgjasë jetën. Megjithatë, nutricionistët kanë paralajmëruar prej kohësh se anashkalimi i vakteve nuk është një pilulë magjike – dhe mund të jetë e rrezikshme për ata me sëmundje themelore.
Agjërimi me ndërprerje e kompreson të ngrënit në një dritare të shkurtër ditore, shpesh tetë orë, duke lënë një boshllëk 16-orësh pa ushqim. Dieta të tjera me kufizime kohore, si plani 5:2, kufizojnë kaloritë në ditë të caktuara në vend të orëve.
ÇFARË THOTË STUDIMI I FUNDIT?
Tani, studimi i parë në shkallë të gjerë i këtij lloji ngre një flamur të kuq më serioz. Studiuesit, duke analizuar të dhënat e më shumë se 19,000 të rriturve, zbuluan se ata që e kufizuan të ngrënit në më pak se tetë orë në ditë përballeshin me një rrezik 135% më të lartë për të vdekur nga sëmundjet kardiovaskulare – probleme me zemrën dhe enët e gjakut – sesa njerëzit që hanin mbi 12-14 orë.
Një rrezik i lartë kardiovaskular do të thotë që, bazuar në shëndetin, stilin e jetës dhe të dhënat mjekësore të një personi, ata kanë më shumë gjasa se të tjerët në studim të zhvillojnë probleme të lidhura me zemrën, të tilla si ataku në zemër ose goditja në tru.
Rreziku kardiovaskular vazhdoi në të gjitha grupet e moshës, seksit dhe stilit të jetës edhe pas testimeve rigoroze.
Me fjalë të tjera, studimi gjeti vetëm një lidhje të dobët dhe të paqëndrueshme midis të ngrënit me kohë të kufizuar dhe vdekjeve të përgjithshme. Por rreziku i vdekjes nga sëmundjet kardiovaskulare ishte dukshëm më i lartë.
Autorët theksojnë se studimi nuk vërteton shkakun dhe pasojën. Por sinjali është mjaft i habitshëm për të sfiduar narrativën e agjërimit si një rrugë pa rrezik për shëndet më të mirë.
Hulumtuesit ndoqën të rriturit amerikanë për tetë vjet. Për të kuptuar zakonet e tyre të të ngrënit, pjesëmarrësve iu kërkua në dy ditë të ndara – rreth dy javë larg – të kujtonin gjithçka që hëngrën dhe pinë. Nga këto “kujtesa dietike”, shkencëtarët vlerësuan dritaren mesatare të të ngrënit të secilit person dhe e trajtuan atë si përfaqësuese të rutinës së tyre afatgjatë.
Ata që hëngrën brenda një dritareje tetë-orëshe përballeshin me një rrezik më të lartë të vdekjes nga sëmundjet kardiovaskulare sesa ata që shpërndanin vaktet gjatë 12-14 orëve, zbuloi studimi.
Ata zbuluan se rreziku i lartë kardiovaskular ishte i qëndrueshëm në të gjitha grupet socioekonomike dhe më i fortë midis duhanpirësve dhe njerëzve me diabet ose sëmundje ekzistuese të zemrës – duke sugjeruar që ata duhet të jenë veçanërisht të kujdesshëm në lidhje me dritaret e ngushta dhe afatgjata të të ngrënit. Lidhja mbeti edhe pas përshtatjes për cilësinë e regjimit ushqimor, frekuencën e vakteve dhe ushqimeve të lehta, si dhe faktorë të tjerë të stilit të jetesës, zbuluan studiuesit.
A është biologjia, apo paragjykimi në të dhënat e studimit?
“Regjimi ushqimor është një nxitës kryesor i diabetit dhe sëmundjeve të zemrës, kështu që një lidhje me vdekshmërinë më të lartë kardiovaskulare nuk është e papritur”, tha Victor Vvenze Zhong, autori kryesor i studimit të rishikuar nga kolegët në Diabeti dhe Sindroma Metabolike: Kërkime dhe Rishikime Klinike.
“Zbulimi i papritur është se mbajtja e një dritareje të shkurtër të të ngrënit më pak se tetë orë gjatë viteve ishte e lidhur me rritjen e rrezikut të vdekjes nga sëmundjet kardiovaskulare”, thotë Prof Zhong, një epidemiolog në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit Shanghai Jiao Tong në Kinë.
Kjo bie ndesh me besimin popullor – të mbështetur nga studime afatshkurtra që zgjasin vetëm disa muaj deri në një vit – se të ngrënit me kohë të kufizuar përmirëson shëndetin e zemrës dhe metabolizmin.
Në një editorial shoqërues në të njëjtën revistë, Anoop Misra, një endokrinolog kryesor, balancon premtimin dhe rreziqet e agjërimit me ndërprerje.
Anë pozitive, thotë ai, prova dhe analiza të shumta sugjerojnë se mund të nxisë humbjen e peshës, të përmirësojë ndjeshmërinë ndaj insulinës, të ulë presionin e gjakut dhe të përmirësojë profilet e lipideve, me disa prova të përfitimeve anti-inflamatore.
Mund t’i ndihmojë gjithashtu njerëzit të menaxhojnë sheqerin në gjak pa numërim të ngurtë të kalorive, përshtatet lehtësisht me praktikat e agjërimit kulturor ose fetar dhe është i thjeshtë për t’u ndjekur.
“Megjithatë, disavantazhet e mundshme përfshijnë mangësitë e lëndëve ushqyese, rritjen e kolesterolit, urinë e tepërt, nervozizmin, dhimbjet e kokës dhe uljen e respektimit të këtij agjerimi me kalimin e kohës”, thotë Prof. Misra.
“Për njerëzit me diabet, agjërimi i pamonitoruar rrezikon rënie të rrezikshme të sheqerit në gjak dhe nxit marrjen e ushqimit të shpejtë gjatë dritares së të ngrënit. Për të rriturit më të moshuar ose ata me sëmundje kronike, agjërimi i zgjatur mund të përkeqësojë brishtësinë ose të përshpejtojë humbjen e muskujve.”
Kjo nuk është hera e parë që agjërimi me ndërprerje është përballur me studime.
Një studim rigoroz tremujor, i botuar në JAMA Internal Medicine në vitin 2020, zbuloi se pjesëmarrësit humbën vetëm një sasi të vogël peshe, shumica e së cilës mund të ketë ardhur nga muskujt. Një studim tjetër tregoi se agjërimi me ndërprerje mund të prodhojë efekte anësore si dobësi, uri, dehidratim, dhimbje koke dhe vështirësi në përqendrim.
Studimi i ri, thotë Prof Misra, tani shton një paralajmërim më shqetësues – një lidhje të mundshme me rrezik më të lartë kardiovaskular, të paktën në grupe të caktuara.
Çfarë do t’u këshillonin autorët e studimit klinicistëve dhe publikut të mësonin nga gjetjet e fundit?
Prof. Zhong tha se njerëzit me sëmundje të zemrës ose diabet duhet të jenë të kujdesshëm në lidhje me miratimin e një dritareje tetë-orëshe të të ngrënit. Gjetjet tregojnë nevojën për këshilla “të personalizuara” dietike, të bazuara në gjendjen shëndetësore dhe provat në zhvillim.
“Bazuar në provat e deritanishme, përqendrimi në atë që njerëzit hanë duket të jetë më i rëndësishëm sesa përqendrimi në kohën kur hanë. Të paktën, njerëzit mund të marrin në konsideratë të mos miratojnë dritaren tetë-orëshe të të ngrënit për një kohë të gjatë, qoftë për qëllim të parandalimit të sëmundjeve kardiovaskulare ose për përmirësimin e jetëgjatësisë.”
Është e qartë se, për momentin, mesazhi nuk ka të bëjë aq shumë me braktisjen e plotë të agjërimit dhe më shumë me përshtatjen e tij sipas profilit të rrezikut të një individi. Derisa provat të jenë më të qarta, këshilla më e sigurt mund të jetë të përqendrohemi më pak te orari dhe më shumë te ushqimi që hani./ MeMjekun.com
Burimi: BBC
SHËNIM: Informacionet e publikuara në portalin MeMjekun.com kanë vetëm qëllim informues dhe në asnjë rast të zëvendësojë përcaktimin e diagnozës, përshkrimin e trajtimit apo raportin direkt mjek-pacient dhe vizitën te specialisti. Gjithmonë rekomandohet t’i drejtoheni mjekut apo specialistit për çdo shqetësim që të keni.